Lençois Maranhenses

Na Fortaleza ben ik naar de Lençois Maranhenses gegaan. Om daar te komen, neem je het vliegtuig naar São Luis, in de staat Maranhão. Van São Luis is er een bus die de Lençois Maranhenses gaat, maar je kan voor hetzelfde geld een busje nemen die je er heen brengt. Deze busjes kan je overal rondom het busstation vinden en ze concurreren met het echte busbedrijf. Ik heb de stad São Luis niet gezien, ik ben meteen naar de Lençois gegaan. De hoofdingang tot het park van de Lençois Maranhenses is een stadje genaamd Barreirinhas. Barreirinhas ligt ongeveer 275 kilometer van São Luis, en dat is ongeveer 4,5 uur met een busje. Het is dus niet dichtbij, maar het is zeker de moeite waard.

De Lençois Maranhenses is een woestijn in het Noorden van Brazilië. Het is de enige woestijn in Brazilië. Het bijzondere aan de Lençois Maranhenses is dat de woestijn allerlei oases, of lagunes met water, bevat. Dit gebied is uitgeroepen tot nationaal park, wat een oppervlakte van 270 vierkante kilometer heeft. Je kan hier in de woestijn lopen, in de oases zwemmen (het is warm, stilstaand water), en van oase naar oase gaan. De Lençois Maranhenses heeft niet altijd water: tussen Juni en September is de beste tijd om de Lençois te bezoeken, want dan is er veel water.

Barreirinhas is een klein stadje met 50.000 inwoners, en is dus de hoofdingang tot het park van de Lençois Maranhenses. Ik verbleef in het Pousada Deusa, wat het goedkoopste verblijf in de stad is. Ik had van tevoren geen tour geregeld, maar ik had van klasgenoten gehoord die hier al waren geweest dat je deze tours ter plekke kan regelen. Ik hoorde ter plekke dat het tourbedrijf São Paulo Ecoturismo goede tours verzorgt door de Lençois. Dit tourbedrijf bevindt zich in het centrum van Barreirinhas, op loopafstand van het Pousada Deusa.

Ik ben 3 nachten, 4 dagen, in Barreirinhas gebleven. De eerste dag heb ik twee tours geregeld voor de volgende dag. De eerste tour ging 's ochtends naar Lagoa Bonita. Hieronder wat foto's.

Je zag hier ook dat sommige oases zonder water stonden.

De wind zorgt trouwens voor bijzondere markeringen in het zand. Zie de foto's.

's Middags ging er een tour naar Lagoa Azul. Net als Lagoa Bonito is het zand hier hoofdzakelijk wit. Tegen het einde van de middag, toen de zon laag stond, kreeg het zand een licht-gele tint. Hieronder wat foto's.

De tweede dag ging er een tour naar wat kleinere Lençois. Het zand hier is geel, in tegenstelling tot de bovenstaande plaatsen, waar het zand meer wit is. Hier leek het echt op een woestijn. Hieronder wat foto's.

De tour ging vervolgens verder naar een vuurtoren en een strand dat zich bevond tussen een rivier en de zee. 's Avonds was er een traditioneel Forró (muzieksoort uit het Noord-Oosten van Brazilië) feest. De derde dag heb ik een korte tour gedaan in een rubberen boei. De boei gaat in een rivier en je volgt rustig de stroming van de rivier. Het was erg ontspannend.

's Middags ging ik alweer terug naar São Luis, om mijn vlucht naar São Paulo 's nachts niet te missen. Al met al was de trip in de Lençois Maranhenses een van de meest indrukwekkende die ik heb gemaakt. Het landschap is heel bijzonder, en dat zul je niet zo snel ergens anders tegenkomen.